Sporten met je hond!

In het holst van de nacht je bed uit om je paard op tijd gepoetst en geknot op de trailer te zetten, om hem vervolgens uren later na de cross als een modderklomp weer mee naar huis te nemen, dat mis ik totaal niet.

Dat wil zeggen, die nachtelijke taferelen en het poetswerk zowel voor en achteraf, daar kijk ik niet bepaald met heimwee op terug. Het crossen blijft een achilleshiel, maar daar gaan we het nu niet over hebben.

 

Lekker relaxt de hondensport in, dat leek mij ideaal. 

En daar sta je dan, op zaterdag ochtend 6:00 uur naast je bed om op tijd met je hondje naar Brabant te vertrekken. Je wordt namelijk geacht om je rond 8:30 uur aan te melden voor de werkproef. 

Het droombeeld van de ideale sport gaat hiermee enigszins in rook op en ik vraag mij om 6:00uur dan ook eventjes af wat hier ook alweer leuk aan was.

Boots vind alles leuk, zelfs op dit belachelijke tijdstip. En aangezien een hond plus attributen toch net ff makkelijker ingepakt is, zijn we samen al snel stressloos op pad.

 

Keurig op tijd komen we aan op het terrein. Terwijl ik mij aanmeld, blijft Boots even in de auto. Dit vindt hij maar stom, Boots zit met zijn grote zwarte dopneus graag overal bij. Dat lukt niet vanuit de auto.

Intussen zie ik één voor één mijn clubgenootjes aankomen. Het voelt allemaal nog onwennig. Met de paarden wist je altijd precies hoe en wat. Maar nu ben ik de beginner tussen al die ervaren wedstrijdlopers. Boots is een knappe hond, dat weet ik wel. Maar die moet die proeven toch maar zien te flikken met zo een kneus aan zijn zijde. En dan ben ik ook nog eens een kneus die wel een soort fanatiek is. "Je moet het zien als een training", hoor ik iemand zeggen. Tja, dat riepen ze met de diplomadag ook. Maar ik zie het helemaal niet als een training. Natuurlijk wordt het een leerzame dag, vooral op het gebied van geduld kweken is dit voor zowel Boots als voor mij een goed leermoment. Maar verder zie ik het meer als een meting. Ik wil weten waar we staan. Wat onze zwakke punten zijn en hoe we deze kunnen verbeteren. Yep, zoals ik al zei, ik ben fanatiek. Maar ik maak mij geen illusies. Er lopen veel knappe honden met dito knappe baasjes. Realistisch blijven, bovenin gaan we niet eindigen. Maar in de middenmoot zou toch wel heel gaaf zijn. En het liefst boven de 60punten had ik zelf bedacht. Of dat werkelijk realistisch is, dat zullen we vanzelf beleven.

 

De eerste proef moeten we eerst een stukje linie lopen. Samen met een andere combinatie loop je in een rustig tempo met de honden naast je naar de aangegeven positie. Dan stuurt de linker loper de hond uit om twee dummy's te halen en daarna herhaalt zich deze oefening en mag de andere hond de dummy's halen.

Boots heeft nog geen dummy's gezien en is nog niet heel erg opgefokt, dat is handig. Hij volgt voordat de proef begint fantastisch. Ondanks het goede om hem heen is die één en al focus, de knapperd! 

Totdat we plaats nemen tussen de paaltjes. Als een bulldozer sleurt hij mij mee naar de aangeven plaats. En rustig op zijn beurt wachten is er niet bij. 

Als hij dan eindelijk aan de beurt is, haalt hij wel braaf de dummy's binnen. Het kan netter, maar het apporteren was zeker niet slecht. 

Achteraf blijkt deze proef beloond te zijn met 15 punten. Netjes, maar dit moet beter kunnen.

 

Door naar proef 2.

Er wordt twee keer geschoten terwijl Boots los naast mij zit. Twee dummy's worden opgegooid in een kring met nep vogels.

De moeilijkheid hier is dat de teefjes die vlak voor hem de proef hebben gelopen, er een plasje hebben gedaan. Daarnaast heeft Boots nog wel eens last van keuze stress.

Eerst gaat het mis omdat hij inspringt ophef tweede schot. Zonde, want we hebben keihard gewerkt aan steadyness. Maar twee schoten is blijkbaar toch nog net teveel van het goede.

Boots heeft ze prima gemarkeerd, maar vind dat er nog meer gemarkeerd moet worden. Meneer plast op zijn gemakkie over een plasjes van een teef heen. Waarom moet hij precies nu de macho uithangen...

Dan wordt hij geplaagd door keuze stress. De dummy's komen beide binnen, maar door zijn soort van zelfgecreëerde mikado met dummy's blijven er slechts 8 punten over, beetje jammer.

 

Maar niet getreurd, proef drie is er eentje met water. 

In de wachtkamer zit hij met zijn prethoofd om zich heen te kijken en hij wordt helemaal hysterisch als die doorheeft wat hier de bedoeling is. 

Het is de bedoeling dat je de hond inzet op een steiger. Wanneer er geschoten wordt, valt er een dummy in het water en deze mag hij direct halen. Zodra hij terug zwemt volgt er nog een schot en mag hij op het land een tweede dummy halen nadat hij de eerste heeft ingeleverd.

Boots is zijn vorige leven vast een badeend geweest. Het liefst leeft hij in het water. Van een steiger afspringen heeft hij nog nooit gedaan, maar ik heb er alle vertrouwen in dat hij dit probleemloos doet. 

Wel twijfel ik aan mijn eigen lompigheid op een natte gladde steiger. Ik besluit om voor de steiger de lijn er alvast af te halen. Ik zie mijzelf al helemaal gaan, achter mijn hond aan de plomp in. Dus dat voorkom ik maar al te graag.

Boots neemt netjes naast mij plaats op de steiger. Het schot valt en de dummy plonst in het water. Met een geweldige duik zonder enige twijfel gaat Boots te water. Vlotjes zwemt hij met de dummy terug. Tuft de dummy uit om even te schudden, dat is jammer. Wel neemt hij op commandant braaf weer plaats naast mij. Ik moet hem met zijn neus de goede kant op zien te krijgen, anders plonst die nog een keer. Dat zou zonde zijn. Hij reageert goed op het signaal en loopt vlot de goede kant op. Op de territorium fluit gaat de neus aan de grond en hop, netjes brengt hij de tweede dummy binnen. 

Op deze proef ben ik zo trots! Zie ons eens gaan, het lijkt net echt. 

De 17 punten die het oplevert bevestigen mijn trotse gevoel, hoe leuk is dat.

 

Dan proef 4.

Boots gaat tijdens het wachten compleet uit zijn stekker. Hij denkt dat die nog een keer te water mag, maar helaas, dat wordt een tegenvaller.

Ik zet hem naast mij en er wordt een zeer kort apport vlak naast het water opgegooid. Keurig wacht hij tot ik hem stuur. Hij pakt razendsnel de dummy op en maakt een klein ommetje door het water, zodat hij toch met natte voeten terug komt. Zijn humor krijg je er nooit uit vrees ik. De dummy brengt hij netjes en hij neemt weer naast mij plaats. Hij wacht weer keurig tot ik hem uitstuur voor het volgende apport. Zodra die mag vliegt hij als een raket uit de startblokken. Pakt het houten blok op en zoekt met blok en al nog even verder of er echt geen gewone dummy ligt. Het antwoord is nee en met een kleine vertraging brengt hij ook het blok netjes binnen. 14 punten, niet slecht!

 

En op naar de laatste proef.

Boots gaat tijdens het wachten rustig liggen. Ik beloon hem hier uitgebreid voor. Tussendoor rust pakken moet hij leren, dus dit is heel knap en dat laat ik hem weten door wat lekkers tussen zijn voorpootjes te strooien.

Ik merk aan hem dat door alle indrukken het kwartje opraakt. Gelukkig is de laatste proef een makkelijke om mee af te sluiten. Tenminste, in theorie is dit een makkelijke proef. De praktijk blijkt anders.

We nemen plaats en ik zet hem los naast mij. De keurmeester geeft aan dat het ook aangelijnd mag om inspringen te voorkomen. Hierdoor ga ik twijfelen aan mijn hond. Ik sla een lus om zijn nek en geef aan dat ik er klaar voor ben.

Boots staat op scherp, ik voel zijn onrust door het lijntje. 

Twee schoten en links en rechts worden een dummy opgegooid. Doordat we tegen de zon inkijken is het markeren lastig. Hopelijk heeft Boots daar geen last van. De eerste dummy is goed gemarkeerd, hij pakt deze op en zonder te wisselen brengt die deze netjes terug. De vaart is er wel wat uit. Hij is afgeleid door alle luchtjes die hij onderweg tegenkomt. 

Hij brengt de dummy bij mij en neemt weer braaf naast mij plaats. Ik zie aan zijn kop dat het goed is dat dit de laatste dummy is. 

Ik stuur hem naar de linker dummy maar bijna aangekomen buigt hij af naar rechts en gaat daar zoeken. Ik wil hem terug sturen maar contact maken lukt niet, ik kom niet binnen. Hij is helemaal in zijn eigen wereldje. Ik wacht totdat hij toch weer naar links gaat en zet mijn territoriumfluit in. Deze komt gelukkig wel binnen. Bij het horen van dit signaal zet hij zijn zwarte dop strak in het gras en cirkelt in de rondte. En ja hoor, ook de 10de dummy is binnen. 

10 punten levert deze proef op. Hier hebben we belachelijk veel punten verspeeld, maar wat ben ik trots op die malle hond.

Alles keurig binnen. Nou ja keurig, we gaan na zo een dag niet zitten muggenziften over inspringen, meesleur-acties, plaspauzes en modelapporten.  Er moet tenslotte iets te wensen overblijven.